равшан

[روشن]

1. ҷое, ки ба он нур тобидааст, мунаввар, тобон, дурахшон

2. фурӯзон, афрӯхта; чароғи равшан

3. возеҳ, ошкор

4. соф, шаффоф, беғубор; равшан будан а) тобон (мунаввар, фурӯзон) будан; б) возеҳ (ошкору ҳувайдо) будан; равшан кардан а) мунаввар сохтан, даргирондан (мас., чароғро); б) аниқ кардан, возеҳ баён кардан; равшан шудан мунаввар гардидан, рахшидан, тобон гардидан; равшан шудани рӯз дамидани субҳ, фаро расидани рӯшноӣ

◊ равшан шудани чашм зоидан, бача таваллуд кардан; чашматон равшан! дар мавриди табрик ба муносибати рӯй додани хурсандие, аз ҷумла омадани азизи касе аз сафар гуфта мешавад